O que me anda na cabeça...

ANDAMIONIUS ANDAMI F. EQ. COH.. I. LUCENS: 'Pequeno(?) Andamos' (Um luguês morrido em Centro-Europa)

Avión < Avia + -ion- 'Pequeno(?) Avia'

Dozon < Deçon < Decia + -ion- 'Pequeno Deça'  (Polo máis, Tamarela, Sarela, Ulhoa < Uliola...)

Catrovión, altura menor do monte Castrove (Sarmiento, Viage de 1745)

Brion < (?) *Bri-ion- / *Brig-ion-

Corcubiom < Carquobeom (s. XIV): (?) 'Pequena corcova'

Qual a orige de -ion-???

-----

Amplio a notícia a respeito de Andamionius. A inscriçom (CIL III, 8486) foi achada perto de Mostar, em Bósnia. A sua leitura completa é como segue:

Andamionius An/dami f(ilius) eq(ues) coh(ortis) I / Lucen(sium) / ann(orum) XXXV / st(ipendiorum) XV h(ic) s(itus) e(st) / Gav[i]llius f(ilius) [h]er(es?) / [d(e?)] s(uo?) pos(u)it 

Que eu saiba, Andamionius é um nome único; nom o é o nome do seu pai, conhecido na Gallaecia e na Lusitánia romanas, e idêntico, suspeito, co Céltico *andâmos, étimo do Irlandês annamh 'unaccompanied, rare' (Alan Ward, A Checklist of Proto-Celtic lexical items). A relaçom entre os nomes Andamionius e Andamus semelha, a priori, clara... E penso que única, lamentavelmente.

Com respeito a briom, é um topónimo em princípio pre-Latino, moi comum e espalhado, o que já é informativo. Penso que a sua mençom mais antiga é do Tombo de Sobrado, em documento do 818, e era o nome do monte ('castro' diz o documento) que domina a atual Vilouchada (Traço), cujo antigo nome era em si Lentrobe (escrevo agora de memória). Briom era, foi, um apelativo, penso que similar aos posteriores 'montecelos', 'outeirinhos', 'cotarelos', e demais. Já nom sei, contodo, qual é a sua historia, se desde *Bri-ion-, ou desde *Brig-ion-... Ou desde outra opçom bem diversa das anteriores.

Por último, Castroviom atacou-me o outro dia lendo a viage a Galiza de 1745, de Sarmiento (quanto máis leo da sua obra, máis gigantesco e imprescindível se me fai). Tamém é mencionado o Castrovion  no dicionário Madoz (entrada Campañó).

Comentarios

  1. Em princípio, nom :-) Quer-se dizer, seica Avinhon procede dumha forma antiga Avennio ('seica' aqui significa "wikipedia dixit"), o que separa a sua morfologia da que a mim me escama, esse sufixo -ion- rematado em /n/... Um saúdo, e graças pola sua idea.

    ResponderEliminar
  2. Vara/Varón, Urbia, Urbio/Urbión,Sala/Salón..

    ResponderEliminar
  3. Bem, si, mais entendo que sala/salom, guarda/guardiam, Barcino/Barcinona, Pompailo/Pompailona ou, em Castelám, Fruela/Froilán, nom procedem em si de palavras distintas, com distinta morfologia, mais de variedades flexivas da mesma palavra, no entanto (outra vez, coido) Castroviom e Castrove som palavras distintas, derivando a primeira da segunda por médio dum sufixo, e outro tanto pode se dizer de Andamionius / Andamus. Já o nom o tenho tam claro nos outros casos, mais suspeito que assi é. Saúdas e abraços.

    ResponderEliminar
  4. Nesse caso:
    Aviom < Avione (ac.), derivado de Ávia ( < Ab-yâ)
    Doçom < Deçom < Decione (ac.), derivado de Deça ( < *Decia)

    Avia / Aviom, e Deça / Doçom nom semelham ser variantes flexivas.

    Urbia / Urbión certamente acairia no mesmo grupo (rio, e + *-ion- terras altas/curso alto dum rio de igual nome).

    ResponderEliminar
  5. Só entro para dicir que de novo é unha ledicia ler os seus artigos novamente, despois do pequeno e lóxico parón. Somos máis dos que pensa os que somos asiduos de fror na area!

    ResponderEliminar
  6. Graças (com façulas coloradas).

    ResponderEliminar
  7. Moi interesante, Cossue, coma sempre... a hipótese soa coherente... nembargantes tiña escoitado que Corucubión ven dun *Kor-k-Ub(e) (a forma exacta dos étimos non a lembro) que significaría algo así como a rocha (Kor(k) coma Car (de Carnota, Carrasca, Carrabuxo Carballo, macizo do Kars, etc...; co significado de "rocha, duro"), e sería probablemente pre-celta.
    Ub- sería indoeuropeo para "sobre, arriba" (coma o latín supra; o inglés over / up, o alemán ubber, etc). Deste xeito, Corcubión podería traducirse coma "a rocha que está por riba", ou quizáis "o que está por riba da rocha". Curiosamente, o cercano topónimo Carnota parece indicar algo similar, en versión criolla celto-romance: a rocha (Karn) alta (lat. alta > outa )

    apertas

    Carr

    ResponderEliminar
  8. Carr! Bem, em princípio, a que dou para Corcubiom é só umha proposta -mesmo umha sondage - etimológica. Umha achega posterior de dados, se os hai, poderá afirmar ou desbotar esta proposta.

    Apertas.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Deixe o seu comentario:

O máis visto no último mes